به سعید جلیلی رای دادم. با افتخار تمام....
او تنها کسی بود که در این وانفسا، ریاست جمهوری اسلامی ایران را در حد یک یا چند وعده اقتصادی کوتاه یا بلندمدت پایین نیاورد.
بی‌حاشیه بود. آقازاده نداشت. کارنامه چرکین نداشت. نگاه کلان داشت و حرف‌های بزرگ و از همه مهم‌تر استقامتی ستودنی.
خدای‌ش حفظ کند که گفتمان انقلاب اسلامی را دوباره قوت بخشید؛ چه رئیس جمهور یازدهم باشد چه نباشد....
انتخابات به حول و قوه الاهی و با مشارکت بالای قطعی امت اسلامی برگزار شد. شکر کمیتش واجب!
و انتخابات امسال برای خیلی از ما متفاوت بود چرا که به واقع پیگیری کردیم تا آن کسانی را که اصلح می یابیم انتخاب کنیم. تقریبا لیست کاملا مطمئنی در میان مردم وجود نداشت و همین خیر موجب شد تا خلق الله پیگیر و جستجوگر با موضوع برخورد کنند. خسته نشدند. کنار هم ننشستند و اثبات کردند سیاست می تواند ماننده دیانت، و وظیفه سیاسی ماننده وظیفه دینی شیرین باشد. شکر کیفیتش واجب!
بلاخره بعد از یک هفته زمان انتخابات مجلس فرا رسید و فردا می رویم که مانند همیشه تقدیر خودمان را خودمان بنویسیم؛
نه که کنار بنشینیم و فقط نق بزنیم
نه که اگر چیزی شد که نظر ما نبود غوغا و هیاهو به پا کنیم.
نه! می رویم تا تقدیرمان را خودمان بنویسیم و این رفتن را وظیفه می دانیم؛ تدبیری که بنده می کند و تقدیری که او می خواهد ان شا الله....
این چند روز، به خصوص از روزی که لیست اولیه ام در بلاگ یانون را گذاشتم ، تماما گذشت به چک و اصلاح ها و مشورت ها و پرسش‌ها. و باید اعتراف کنم من برای کم‌تر انتخاباتی این قدر پرس و جو داشتم! این را نتیجه بالارفتن شعور سیاسی ملت بدانیم. و اگرچه شمار شرکت کننده این انتخابات هم به حول و قوه الاهی بالا و بالا خواهد بود تا دهان مستکبران و جاهلان هر دو بسته شود، اما کیفیت تعقل سیاسی جامعه، چیزی که این دهه سوم انقلاب اسلامی، به آن رسیده ایم با هیچ کمیتی قابل مقایسه نیست.
برخی ها شاید فکر کنند این کارهای ما، مثلا همین لیست دادن یک جوجه دانشجوی جوان در بلاگش نظیر من:) مسخره بازی ست یا خودمطرح کردن باشد اما برای مثل من این کار هم تمرین شدن بود و هم تلاشی به قدر خودم برای هم‌فکری و هم‌رایی و کمک به دوستانم و اگر خدا نیت های بد احتمالی را خودش از این کار دور کند، شکر این ها را هم باید انجام بدهم... خدا را شکر
فردا که از شادی شرکت پرشور کمی مردم در انتخابات غرق شکر بودید یاد این نعمت بزرگ‌تر کیفی هم بیافتید و شکر دو چندان کنید.
شاید برای آدم های مهم ارائه نظر شفاف در خصوص انتخاب هاشان در یک انتخابات رسمی، به منزله فداکاری
یا بی‌کله‌گی به حساب بیاید چرا که مرزبندی هاشان با گروه ها و افراد روشن می شود و به تبع آن وجه هایی از دست می دهند. اما برای امثال من که این طور نیست. مثلا کسی نمی تواند انکار کند حضرات آیات مهدوی کنی و مصباح یزدی با ورود به عرصه انتخابات در این سطح به نوعی آب‌رو گذاشته‌اند و گذشتن از آب‌رو کار هر کسی نیست، اما من نوعی اگر موضعم در انتخاباتی روشن باشد چیزی در این راه نداده ام ، تازه اگر به دست نیاورده باشم!
قرار دارم در این مطلب فهم تا به این جای خود را از عرصه‌ی انتخابات امسال در قالب ارائه لیستی که تا به این جا به آن رای خواهم داد با شما به اشتراک بگذارم. و دو هدف از این کار دارم....
