معدن سخا؛ حسین (ع)

مرگ‌ در سنین بالا آیات متشابه است اما مرگ جوان‌ترها محکم....

وقتی می‌شنویم که پیرمردی دنیا را بدرود می‌گوید -آن‌قدر برای‌مان طبیعی‌ست- خدابیامرزی‌ش را بدون فاصله می‌گوییم و مرگ را از خود دورتر می‌بینیم. اما وقتی جوانی می‌رود سوال همیشه این است: چرا ؟! 

مرگ نزدیک است. به پیر و جوان . به مرد و زن. به بیمار و سالم. به ثروت‌مند و فقیر.

خُطَّ الْمَوْتُ عَلى وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ الْقَلادَةِ عَلى جیدِ الْفَتاةِ... 

حسین سخا رفت. جوان لاغر دوست‌داشتنی یه‌لاقبایی که هیچ ادعا نداشت. کارهای زیادی از دست و ذهن‌ش برمی‌آمد اما به روش گم‌نام‌های تاریخ کم‌تر انگیزه ابراز وجود داشت.

راه نزدیک ؛ سخن کوتاه

ایمیلی برایم رسید از مکاتبه جوانی با علامه طباطبایی که در آن از ایشان دستورالعمل برای سلوک معنوی و خالی شدن از هوای نفس خواسته بودند.

به جز محتوای غنی ، منطقی و کامل و صدالبته جالب نامه علامه

چیزی که مهم بود آن بود که علامه طباطبایی انتظار داشتند جوانی با چنین خواستی -که به نظر شبیه خواست اکثر ماست...- تنها با بیست روز دقت عمل و مراقبه بر دستور باید به جایی محسوس و منزلی روشن در سلوک برسد...

 

شاید لازم بود انتشارش؛
برای من و شمایی که از ندیدن نادیده ها و محرم نشدن به حریم هستی خیلی زیاد نالانیم....

  

 یک نگاهی بیاندازید

یک نگاهی هم به همت و خواست درون خودمان بندازیم

شاید همین فردا پس فردا روز اول مراقبه ما باشد....