عالم هوشیار است.
کوه‌ها می‌شنوند؛ درخت‌ها می‌فهمند؛ دریاها در دل غوغا دارند؛ آسمان‌ها چشم به راه‌ند.
مورچه‌ها، گل‌ها، سبزه‌ها، حواصیل‌ها... همه در اوج آگاهی‌ند و کمال شور و اشتیاق...
برای همین نباید یکه بخوری وقتی می‌بینی قد کشیدن حیات را بین این خاکسترها و آهن‌پاره‌ها...
#درست_زیر_پای_ابومهدی #شب_جمعه
پ.ن: تصویر را ۱۰ روز پس از حادثه، گرفتم. از خرابه‌های ماشین ابومهدی در گوشه‌ای از بغداد؛ جایی که سبز شده بود. درست زیر پای ابومهدی. درست زیر پای حاج قاسم....
همه خبر را شنیدیم.
خبری شوکه‌کننده و فروریزاننده. خبری دردناک و سرد... خبری که هنوز هم باورش سخت است هرچند امکان‌ش همیشه هست. خبری که این حجم از شوکه‌کنندگی و سختی را نه صرفا در خود، که به واسطه‌ی حماقت و سوتدبیر مسئولین مرتبط و تصمیم نابخردانه‌ی رده‌های عالی نظام انقلاب اسلامی، پیدا می‌کند.
سقوط یک هواپیما اصلا خبر ساده‌ای نیست و کشته‌شدن چند ده نفر هرجای دنیا باشد کسی را خوش‌حال نمی‌کند.
اما تا زمانی که تقدیر مشترکی نمی‌یابی انگیزه‌ی تسلیت هم نداری... اما حالا تقدیر مشترک این پرواز با ما، و بهتر بگویم تقدیری که کشور ما برای‌شان -به خطا- رقم زد ما را به حادثه نزدیک‌تر می‌کند.
