- ۲۱ دی ۹۵ ، ۱۱:۴۸
- ۱۲ نظر
امروز در میان جمعیت نماز میت آقای هاشمی یاد نمازجمعه ۲۶ تیرماه ۸۸ تهران و خطبههای دوپهلوی آقای هاشمی در آن سال و مهمتر جمعیت حاضر در آن روز افتادم. یادش به خیر!
آن روز که هاشمی در میان بحبوحه جمعیت سخنان باب میل میگفت و عرصه نماز جماعت در محضر خدا به بازیچه سیاسی جمعیت بدل شده بود؛ حریم صفهای جماعت با اختلاط دختر و پسرها، حریم روزه ماه رمضان با سیگار و بطریهای آب و حریم انقلاب با شعارهای ضداسلامی و ضدانقلابی هتک میشد و هاشمی به تفقه و اجتهاد خودش دقیقا جلوداری این هتک حرمتها میکرد، شاید خودش هم فکر نمیکرد روزی که دوباره به همان محل نمازجمعه تهران بیاورندش، باز هم امت اسلام و انقلابی ایران -و نه آن مخنسان ۸۸- و باز هم با فریاد معنادار «این هم لشگر آمده به عشق رهبر آمده...» بیایند و زیر تابوت آن مرحوم را بگیرند. از تمام آن قال و قیلها، آخرش برای هاشمی هم احترام و پاس انقلابیون ماند و بس.