فدای چشم مست‌ش

این مطلب در تاریخ 6 تیر 1390 در وبلاگ قبلی یانون منتشر شده بود و تنها به منظور آرشیو شدن این جا هم منتشرش می کنم.

-----------------

می‌دانی چه روح عظیمی باید باشد در کالبد،

که انفجار بمب کالبدت را مجروح کند و تا پای مرگ پیش‌ت ببرد و منتقل‌ت کنند بیمارستان و چندین عمل جراحی حساس بر رویت انجام دهند تا شاید برگردی، و بعد وقتی به فضل الاهی به هوش آمدی خبرنگار بیاید و از احساست بپرسد و آرام و در نهایت شورانگیزی بگویی:‌

سر خم می سلامت ؛ شکند اگر سبویی.....

 لابد نمی دانی!

چه این که اگر می دانستی اکنون شانه‌هایت آرام نمی‌گرفت و هق هق‌ت را لاجرم باید فرومی‌خوردی...... می دانم که نمی دانی

---------

پی‌نوشت:

"بشکست اگر دل من به فدای چشم مستت ؛ سر خم می سلامت شکند اگر سبویی" بیتی از غزل پر احساس و عاشقانه ‌ی فصیح‌الزمان شیرازی‌ست که معمولا دوستان من مطلع‌ش را خاطر دارند :‌همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی......

مقام معظم رهبری مدظله العالی، این ادیب بزرگ در پس سو قصد ششم تیر، خطاب به پیرمرداش ادب می کند با این لفظ؛ خطاب به امام.

ویدیوی تاثیرگذاری دارد این عرض ادب .

قدر بلند تو را کس نشناسد

این مطلب در تاریخ 25 خرداد 1390 در وبلاگ قبلی یانون منتشر شده بود و تنها به منظور آرشیو شدن این جا هم منتشرش می کنم.

-----------------

ایام البیض آغاز شده و من هم مثل خیلی ها قرار داشتم این چند روز را دیگر به وب برنگردم.

اما مگر می گذارد این نگار ما!؟

برخی آدم ها را تا دور زمین هست و زمان هست، کسی نخواهد شناخت. اولیایی که گاهی در دل خانه هاشان هم غریب می مانند، حتی گاهی در دل تاریخ غریب می مانند بعضی شان.

گاهی بعضی بعدها شناخته می شوند، ولی تنها تا قوزک پای قامت بلندشان !

اولیای معصوم سرسلسله ی این غربت هستند که انتهای معرفت بشر به گرد پای غلام خانه شان هم نخواهد رسید.

پیر ما می گفت،" ما خاک پای غلام قنبر او هم نمی شویم؛" و این پیر ما کسی بود که چون منی خاک پای او هم نخواهد شد!