ارذل العمر ...

آدمی که پیر می‌شود،
به ارذل عمرش که می‌رسد دیگر چیزی نمی‌فهمد؛ نوعی عصمت و سادگی بعد دوران دانش و علمی که همه چیز می‌فهمید.
من این سال‌ها خیلی پیرمرد و پیرزن را تا منزل آخر هم‌راهی کردم.
این «لایعلم بعد علم شیئا» چیزی خیلی عجیبی‌ست. یک چیز دوست‌داشتنی ترحم برانگیز. یک آیت قوی از معاد از خالی بودن دست‌ها و آرزوها.
وقتی این آیت بزرگ را می فهمی تازه متوجه می‌شوی مردان فراتر از زمین و زمان چگونه‌اند؟ همان‌هایی که تا آخرین لحظه و در اوج پیری هنوز می‌فهمند.