- ۰۶ بهمن ۹۵ ، ۲۱:۲۱
- ۰ نظر
این یادداشت اگرچه از سری یادداشتهای «معماری انقلاب اسلامی» نیست که نویسنده سودا دارد عناوین آن را به چهل برساند، اما به غرض در همین دستهبندی قرارگرفته است؛ چندان هم بیربط نیست.
***
ساختمان پلاسکو فروریخت؛ در حوالی ساعت یازده و بیست و نه دقیقه آخرین روز دیماه یکهزار و سیصد و نود و پنج. در حالی که با توجه به ابعاد حادثه و رشادت آتشنشانهای فداکاری که جان خود را در این حادثه از دست دادند، فروپاشی پلاسکو یک عزای ملی را بر کشور حاکم کرد. اگرچه این عزای ملی به ظاهر برای پاس از جان گذشتهگی آتشنشانان شهید بود اما پلاسکو نیز یک ساختمان عادی نبود!