یانون

گاه‌نوشته‌های یا.نون

یانون

گاه‌نوشته‌های یا.نون

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «فرهنگ» ثبت شده است

خاطرات همیشه هستند. مناسبت‌ها وجود دارند و اصلا زندگی همین طوری پذیرفته و شیرین می‌شود.
اما چه قدر می‌شود و باید جامعه را بر مدار مناسبت‌ها مدیریت کرد؟ مسأله این است که ما در کشور خیلی زیاد مناسبت‌زده شده‌ایم. به این می‌گویم «مناسبت‌گرایی».
من فکر می‌کنم مناسبت‌گرایی امروز ما، فرهنگی‌ست که ته‌نشین فرهنگ ایرانی ضرب در سال‌های انقلاب و دفاع روی کشور ماست.
حتی شاید عقب‌تر؛ شیعه برای عرض وجود در پس تاریخی که در آن هیچ وقت «متن» نبوده است نیاز به مناسبت داشته است. و اصلا وقتی «حاشیه» و اقلیت هستی مناسبت شاید بزرگ‌ترین «دستاویز پیاپی ماندن» است.
مناسبت اجازه می‌دهد تا به جای یک حرکت ممتد و آرام و مستقر، روی لحظه‌هایی پرشور و هیجان تمرکز کنی. لختی فکر مفید بودن سرشار داشته باشی و همه کارهای دیگر را کنار بگذاری. معطوف هدفی کوتاه‌مدت باشی.
مناسبت‌گرایی فکر بلندمدت نمی‌خواهد، فردای مناسبت مهم نیست. مناسبت‌گرایی حتی خیلی خیال دیروز هم نمی‌خواهد. در مناسبت، مدیریت روی‌داد مهم است. مهم همین لحظه‌هاست که باید درست سپری شود.
ما امروز شاهد تمرکز بر مناسبت در کشور هستیم.

همیشه بعد از انتخاب‌های سیاسی یک حالت شکری در آدم باید به وجود بیاید. فارغ از نتیجه‌ها که دست‌به‌دست‌ می‌شود - و این مقتضای مردم‌سالاری دینی‌ست که خمینی کبیر از فقه اجداد طاهرین‌ش برای ما به یادگار گذاشت - دو مهم این شکر را واجب می‌کنند. 

اول این که ما انتخاب کردیم. ساکت و خاموش و سیب‌زمینی نبودیم. نسبت به آن‌چه که بر سرنوشت ما تاثیر خواهد داشت فعال بودیم. آینده کشور، ملت، فرهنگ و تمدن‌مان و بزرگ‌تر از همه این‌ها آینده جهان، بشر و مستضعفین آن‌ برای‌مان مهم بود و سرمان در برف زندگی فرونرفته بود....

دوم این که نظام اسلامی ایران -که تنها امید مستضعفین‌ دوران‌های نزدیک است- با این شور و انتخاب‌ها تنها و تنها و تنها قوی‌تر و قوی‌تر‌ و قوی‌تر می‌شود....

اگر هم مقتضای رای ملت ایران، گاهی برخی از شعارها و اعتقادات اسلامی انقلاب برخی از حامیان خود را در سطح کارگزاری نظام اسلامی برای مدتی از دست بدهند، چیزی در جهان جابه‌جا نشده است؛ انقلاب اسلامی‌ می‌رود تا جهان بزرگ‌تری از ایران زمین بسازد.