معماری انقلاب اسلامی ۳ : زرق و برق رواق امام خمینی (ره) در حرم امام رضا (ع)

دغدغه معماری اسلامی این روزهای کشور ناشی از فقدان چیزهایی‌ست. بزرگان فکری و فرهنگی کشور، سال‌هاست زنگ خطر اضمحلال هنر و معماری اسلامی را در وانفسای امور معاصر حاکم بر این عرصه‌ها به صدا درآورده‌اند. اما تا جای‌گزینی درست وجود نداشته باشد صحبت از این دغدغه راه به جایی نمی‌برد و مسیر رسیدن به جای‌گزین درست شاید از مسیر نقد درستی از وضعیت فعلی معماری و هنر کشور بگذرد. شاید اگر انقلاب اسلامی ایران نبود، باید بی‌تعارف از عدم امکان بازآفرینی معماری موسوم به معماری اسلامی سنتی از منظر فرم و مصالح و سامان‌ نیازها در تناسب با واقعیت‌های زمان خودمان صحبت می‌کردیم، اما انقلاب اسلامی که خود با وجود برخاستن از خاست‌گاهی سنتی و دینی در تناسب با دنیای جدید راه‌کارهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی وسیعی‌ پیش پای مردم ایران گذاشت، امید امکان زنده‌کردن معماری اسلامی را به نحوی دیگر زنده می‌کند. معماری اسلامی جهان معاصر -حداقل شاخه ایرانی آن- بی‌شک معماری انقلاب اسلامی خواهد بود و نه معماری اسلامی.

بررسی فقهی ادعاهای جناب آقای علی مطهری پیرامون «جواز انتقاد علنی به معصوم و ولی فقیه»

اگر یادتان باشد دکتر مطهری به صورت نامه ای سرگشاده به حجت الاسلام پناهیان انتقادات و تهمت‌هایی نوشته بودند. متعاقبا حجت‌الاسلام پناهیان جوابیه ای را به صورت نامه‌ای سرگشاده به ایشان نوشتند و برای بار دوم دکتر مطهری نامه ای در جواب نامه‌ی جناب پناهیان نوشتند.

اگرچه فراخور لحن مغرور و تهمت زننده نامه دوم انتظار می رفت که پاسخی به صورت سریع از جانب جناب پناهیان داده نشود و لااقل بگذارند تا غبار دوران انتخابات بنشیند اما
به دلیل  این که برخی ادعاهای جناب مطهری در نامه های اول و دوم به طور مستقیم به وادی تفقه دینی مربوط می‌شد لازم بود تا جوابی روشن‌گر از سوی علمای فن تدوین گردد.

یادداشت زیر از جناب محمد علی حیدری، از فضلای حوزه می باشد که در بررسی ادعاهای فقهی جناب مطهری نوشته شده است و من نیز در این جا بازنشرش می کنم .